2007-02-28

i carry your heart with me


i carry your heart with me (i carry it in
my heart)i am never without it(anywhere
i go you go, my dear; and whatever is done
by only me is your doing, my darling)
i fear
no fate(for you are my fate, my sweet)i want
no world(for beautiful you are my world, my true)
and it's you are whatever a moon has always meant
and whatever a sun will always sing is you

here is the deepest secret nobody knows
(here is the root of the root and the bud of the bud
and the sky of the sky of a tree called life; which grows
higher than the soul can hope or mind can hide)
and this is the wonder that's keeping the stars apart

i carry your heart(i carry it in my heart)

e.e. cummings

δεν ξέρω τι συμπαντοσκαρφίσματα είναι αύτα αλλά τα δικά μου τελευταία αναγνώσματα συνέπεσαν με αυτά κάποιων από τα αγαπημένα μου μπλαγκόπαιδα, τελοσπάντων, επειδή εκεί έξω υπάρχει μια καρδιά που υπάρχει και μέσα μου-χωρίς καν να το υποψιάζεται-ήθελα να το ψιθυρίσω έστω και αντιγράφοντας...

η φωτογραφία υπάρχει μαζί με μια μεγάλη προδοσία που τώρα πια με κάνει μόνο να χαμογελάω

πώς τα μπέρδεψα πάλι όλα αυτά ιδέα δεν έχω

2007-02-16

ακομα μια φορα πριν ξεψυχησω

στις αμυγδαλιες που στολιστηκαν (ξανα)
στα δρομακια που με κανουν ευτυχισμενη επειδη με πονουν
στους ιπποτες που μιλανε για τις ηττες που εχουν κερδισει
http://northaura.blogspot.com/2007/02/smile-as-if-you-believed-again.html

καλημερες

ο τιτλος ειναι απο αρθρο του Τσαγκαρουσιανου και εγινε αφορμη, μαζι με μια συναντηση-παιχνιδισμα του συμπαντος να αλλαξει λιγακι η σπειροειδης πορεια της μικρης μου ζωουλας

2007-02-13

lost

δυσκολες μερες

και ακομα πιο δυσκολα βραδια

και ξαφνικα αγνωστες φωνες μου χαριζουν χαμογελα



οτι πιο ομορφο εχω διαβασει τελευταια
http://greek-lolita.blogspot.com/2007/02/14the-only-way-of-knowing-person.html
και το τραγουδακι που τριγυρνουσε στο μυαλο μου βρηκε συντροφια

2007-02-05

στη μαυρη νυχτα
ζωγραφιζω γιασεμια
να ξημερωσει

παλιο κι αγαπημενο με συντροφευε πρωι-βραδυ για αρκετα χρονια φυλαγμενο καλα αλλα παντα διπλα μου
το θυμηθηκα ξανα αποψε...

2007-02-02

Αφορμή...

Έτσι όπως πια δεν το αποφάσιζες να φύγεις
Για κάθε πίκρα σου μη νιώθοντας οδύνη
Για κάποια δάκρυα που δεν στέγνωσαν ακόμα
Για μιαν αρρώστια σου παλιά μη λογαριάζεις
Σκυμμένος πάλι μες στη νύχτα χωρίς λάμπα
Κάτω απ' τις στέγες τις νεκρές της πολιτείας
Προσμένοντας μιά Αυγή που σου 'χαν τάξει
Χρόνια ταξίδεψες διψώντας κάποιο γράμμα
-Μέσα σου πλήθος τ' αμαρτήματα, τις τύψεις-
Με μιά σβησμένη νοσηρή χρονολογία
Κι ούτε κανείς πια δε μ' αντάμωσε σαν πρώτα
(Ούτε κανείς, αλήθεια, πρόσμενε να φέξει)
Έτσι όπως έμεινα κι εγώ τότε μιά νύχτα
Ξένος ολότελα κι απ' όλους ξεχασμένος
Με τη δική σου μονάχα τη συντροφιά
-Με σένα τόσα χρόνια πιά μακρυά μου-
Ξένος πολύ μέσα σε τούτο το παλιό
Ξένος σε τούτο το παλιό το καφενείο
Έτσι όπως έμεινα μονάχος κάποια νύχτα
Μέσα σε τούτο το παλιό το καφενείο
Στο νυσταγμένο καφενείο όλη τη νύχτα
Στου Πειραιά, νύχτα, το βρώμικο λιμάνι
Μ.Αναγνωστάκης

Στον Σ. που δεν κατάλαβε...