Σε περιμενω, ναι;
Χαθηκα; Μαλλον ναι...
Δεν ηξερα τι να απαντησω. Πως να εξηγησω γιατι δεν ηθελα να παω διακοπες...
Κι αυτη η εντονη επιθυμια αποχαιρετισμου; Παιχνιδι του μυαλου μου; Φανταστηκα το δικο μου χαμο. Δεν ενιωσα κανενα συναισθημα. Περιεργεια μονο. Λες;
Ολο το βραδυ σου εγραφα, αορατο μελανι, αορατο χαρτι.
Και επειτα... Οπου κι αν πηγα, ησουν. Πεταλουδες οι σκεψεις σου μου γαργαλαγαν το προσωπο. Κι εγω χαμογελαγα.
Γυρισα. Παλι ανησυχια και αποχαιρετισμος.
Μου λες "στα 2km μακρια". Μακρια;;;; Διπλα! Δεν ειναι για σενα. Δε θα το αφησω, σε περιμενω. Δεν το μπορω!
Θα ευχηθω. Για σενα και για ολους. Να ερθει η αλμυρη μου βροχη και οι καταρραχτες που ονειρευομουν χθες, πριν μαθω.
Ασυναρτητα τα μεσα γιατι παραλογα τα εξω.
Φωτογραφια Herni Cartie-Bresson
6 comments:
:(
makari na er8ei auth h almurh broxh koritsaki.
gia olous
ποναω γμτ
και θελω να ουρλιαξω αλλα δε βγαινει φωνη
να κοιμηθω; ουτε να ανασάνω δεν μπορω...
ευχες μονο
να το κοιτάξεις ...
Κοίτα, άμα είναι να μας πετάς ένα ποστ και μετά να μας αφήνεις να πνιγόμαστε στις αμφιβολίες και τις εικασίες, πες το μας να προμηθευτώ τρεις κούτες με χαπάκια για την πίεση.
Καλημέρα:)
χανομαι
προσπαθω αλλιως κι δεν μπορω
σε ευχαριστω που με σκεφτεσαι, συγκινηθηκα-αληθεια!
αγκαλια;
υ.γ. αν τα χαπακια ειναι καλα στειλε κι απο δω, ναι;
Post a Comment