τη στιγμή που αρχίζεις πάλι να ανασαίνεις πιστεύοντας ότι το σύμπαν σου βρίσκει ξανά την ομορφιά του, έρχεται η νοσταλγία και σου χτυπάει την πόρτα
έμαθα να αγαπάω και να νοιάζομαι... από μακριά
έμαθα να μην ανησυχώ πιά... και να μη φροντίζω
δεν ξέρω γιατί μια φιλιά χαλάει μετά από τόσες θάλασσες, αγωνίες, χιόνια, γέλια, μετακομίσεις, κλάματα, ξενύχτια, χαρές, σχέσεις, βιβλία, χωρισμούς, καφέδες, πτυχία, αγκαλιές, πορείες, μουσικές...
να είσαι καλά,ε;
4 comments:
χαλάει;
τελειώνει ο κύκλος της;
παίρνοντας απόσταση ξαναβρίσκεται σε νέο επίπεδο;
κι αν αυτό που τελικά θες είναι να είναι όλα μα όλα όπως πριν.
στο εύχομαι αν είναι αυτό που το μέσα σου αναζητά.
να προσεχεις κι εσυ..
αν οντως ηταν φιλια δε θα σκορπισει ετσι..ακου που σου λεω!
κοριτσακι εχεις προσκληση..
Σε φιλω!
άλλαξε, μόνο αυτό...
και δεν μπορεί να γίνει όπως πριν...
οικογένεια την έλεγα και όχι φιλία, ίσως να ήταν μόνο για μένα
;-)
ευχαριστώ για την πρόσκληση
φιλιά
...
Post a Comment