Λευκη

22.06.07, 2:00π.μ

Με τη Λιλίκα φορούσαμε τα ίδια παπούτσια

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τότε που αποφάσισε να πετάξει. Τυχαία (;) ήρθε όμως απόψε το βράδυ σε μια συζήτηση. Κύλησε στα μάτια μου ξανά, ώρες μετά, τη στιγμή που ξάπλωσα ακούγοντας το A cantiga do campo.
Δεν ξέρω αν στενοχωριέμαι περισσότερο για τα δέκα χρόνια που πέρασαν τόσο γρήγορα, για μένα που δε θυμάμαι ακριβώς πότε έφυγε ή για τη φίλη που δε πρόλαβα να γνωρίσω.

Είσαι χαραγμένη στο δέρμα μου, το ξέρεις, ε;

Με τη Λιλίκα μόλις που πρόλαβαν να ακουμπίσουν οι δρόμοι μας, για κάποια πλάσματα όμως ακόμα κι αυτό είναι αρκετό.
Ακούμε και πάλι Madredeus λοιπόν